Skip to main content

Het GBU tijdperk

Op verzoek van Klaas, bij deze een anekdote van mij 🙂

Ik leerde Klaas kennen toen hij als nieuwe collega het team van GBU kwam versterken, nadat GBU zich op de online markt wilde storten en opurk.nlhad overgenomen. Ik heb daar toen een aantal bekende gezichten als stagiair voorbij zien komen. Zoals Duwial Hakvoort, Gerrit Bos en Ben van Urk. Uit het kantoortje van Klaas kwamen dan regelmatig de geluiden van Quake, waar Klaas graag aan meedeed.

Karaoke is Klaas ook altijd voor te porren


Ik heb me altijd verbaasd over de stand van de bureaustoel van Klaas. De rugleuning was bijna horizontaal afgesteld met de zitting, waarbij Klaas dan achteroverliggend onder zijn bureau rolde en in liggende houding zijn werk deed.

Klaas was in die tijd ook verantwoordelijk voor de mailserver van GBU. Die draaide Conectiva Linux, op een oude PC, zonder RAID what-so-ever. Zo ging dat, in die tijd. Ik werd in die tijd zijdelings met systeembeheer werkzaamheden belast, na het vertrek van Andre Brouwer, die dat eerst altijd deed. Voor het aanmaken van een nieuw e-mail account moest ik dan bij Klaas zijn. Voor een wachtwoord werd dan een vaag doosje Koreaanse thee gepakt, waarvan Klaas altijd een stapel op zijn bureau had staan. En de naam van die thee werd dan als wachtwoord gebruikt. Als hij een hekel had aan iemand, dan werd het iets als d13.570MM3.7ru7! En dat wachtwoord werd dan braaf door de betreffende persoon gebruikt, zonder dat die doorhad wat er eigenlijk stond.

Uiteindelijk besloot Klaas voor een jaar naar Korea te vertrekken, om daar te trainen voor zijn volgende Dan. Daarvoor moest hij zijn baan opzeggen. En dat deed hij dan ook, want Hapkido boven alles. Hij zat alleen met de eerder genoemde mailserver in zijn maag, waarvan hij als enige wist hoe dat ding werkte. Daarom kreeg ik de opdracht om een nieuwe mailserver te installeren, zodat hij van die verantwoordelijkheid af was. Ik mocht er alles voor gebruiken, zolang het maar geen windows was 🙂

I kick …



En zo verdween Klaas voor lange tijd uit mijn leven. Totdat mijn zoontjes op Hapkido gingen. Zelf heb ik toen ook nog een tijdje Hapkido gedaan. Op de ouwe-lullen-groep, waar we training kregen van Klaas. Daar konden we dan altijd genoegelijk reminiscen over vroeger, toen het internet nog wild-west was.

Marinus


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nog meer lezen